Τον τελευταίο καιρό, για κάποιο όχι ανεξήγητο λόγο, το έχει ρίξει και πάλι στη σύγχρονη αμερικάνικη αστυνομική λογοτεχνία. Όπως ανέφερα, αν θυμάμαι καλά, και σε κάποιο προηγούμενο σημείωμα, αγαπημένος μου συγγραφέας του είδους είναι ο κύριος που έγραψε το The Bone Collector, Τζέφρι Ντίβερ.
Τα βιβλία Twisted και More Twisted είναι οι μοναδικές συλλογές διηγημάτων που έχει κυκλοφορήσει και μπορώ να πω ότι με έχουν εκπλήξει ευχάριστα. Όχι τόσο με τη θεματολογία τους όσο με το ότι εδώ νικούν σχεδόν πάντα, κατά κράτος, οι κακοί.
Δεν ξέρω, ίσως, λέω ίσως, μ’ αυτές τις ιστορίες ο Ντίβερ να βγάζει κατά κάποιο τρόπο τα απωθημένα του, αφού στη σύγχρονη αμερικανική αγορά λογοτεχνίας, όπως και στον κινηματογράφο άλλωστε, οφείλει σχεδόν πάντα να επικρατεί το καλό.
Τα διηγήματα που απαρτίζουν τα δύο βιβλία μοιάζουν να κλείνουν το μάτι στον αναγνώστη. Είναι αστυνομικές ιστορίες, αλλά δίχως την αγωνία και τις συνεχείς ανατροπές που παρατηρούμε στα μυθιστορήματα του Ντίβερ. Φυσικά σχεδόν ποτέ αυτό που φαίνεται δεν είναι αυτό που είναι, αλλά και οι χαρακτήρες που αναπτύσσονται εδώ δε μένουν για πολύ στη σκέψη του αναγνώστη, καθώς αυτός βιάζεται να προχωρήσει στην επόμενη ιστορία.
Προσπαθώντας να θυμηθούμε τις καλύτερες στιγμές αυτών των βιβλίων το μυαλό μας ταξιδεύει στις δύο ιστορίες με τον αγαπημένο πρωταγωνιστή του συγγραφέα, τον τετραπληγικό Λίνκολν Ράιμ, καθώς και στο διήγημα που ανοίγει την πρώτη συλλογή, όπου μια γυναίκα προσλαμβάνει ένα επαγγελματία δολοφόνο για να σκοτώσει τον άντρα της που την απατά. Η καλύτερη ιστορία όμως, θα λέγαμε πως είναι εκείνη που πρωταγωνιστεί ο διάσημος Σέρλοκ Χολμς, όπου για πρώτη φορά, ίσως, στα χρονικά, ο καλός ντετέκτιβ βρίσκει το μάστορά του στο πρόσωπο ενός παλαιοπώλη.
Ωστόσο και τα δύο βιβλία, από την αρχή μέχρι το τέλος, διαβάζονται γρήγορα και ευχάριστα.
No comments:
Post a Comment