Το The Master Key γράφτηκε πριν από πενήντα και κάτι χρόνια. Συγγραφέας του ήταν μια εικοσιτετράχρονη χορεύτρια, η οποία θα γνώριζε αμέσως την επιτυχία και θα καθιερωνόταν σαν μια από τις πιο δημοφιλείς συγγραφείς μυθιστορημάτων μυστηρίου στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου.
Παρά το ότι αυτό το βιβλίο είναι παλιό θα μπορούσε άνετα να διαβαστεί σαν ένα σύγχρονο θρίλερ, αφού πέρα από την ύπαρξη των Διαμερισμάτων Κ για Κυρίες, όπου διαδραματίζεται η ιστορία, ο μύθος του είναι πολύ δυνατός και η πλοκή γεμάτη εκπλήξεις.
Τι θα μπορούσε να συμβεί σε ένα κτήριο όπου ζουν αξιοπρεπείς κυρίες; Πολλά και τραγικά, και πολλές φορές τραγελαφικά. Στα δωμάτια των Διαμερισμάτων Κ συνυπάρχουν μερικοί πολύχρωμοι, ή αν προτιμάτε, παράξενοι χαρακτήρες. Μια δασκάλα μουσικής, που κρύβει κάποιο φοβερό μυστικό. Μια ζητιάνος ή μάλλον κλέφτρα, που της αρέσει να ψάχνει τα πάντα και ν’ ανακατεύεται παντού, αποφεύγοντας όμως να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο. Μια βαριεστημένη γυναίκα, καθηγήτρια αυτή, που έτσι στα ξαφνικά αποφασίζει να έρθει σε επαφή με όλους τους παλιούς της μαθητές, κάτι που θα την οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Οι θυρωροί, που αν και δε συγκρούονται ποτέ, αποτελούν δύο διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες. Μια πεισματάρα γυναίκα, που πιστεύει στις μυστικιστικές τελετές και την επαφή με τους νεκρούς. Και άλλες πολλές, που όλο και κάποια πτώματα κρύβουν στα μπαούλα τους. Ένα απ’ αυτά μάλιστα ανήκει στο παιδί ενός πλούσιου ζεύγους που απήχθηκε χρόνια πριν.
Η αφηγήτρια με αφορμή τη μετακίνηση του κτηρίου σε κάποια άλλη γειτονιά -αφού τα σχέδια εκσυγχρονισμού της πόλης το απαιτούν- μας ταξιδεύει μπρος πίσω στο χρόνο και μας μιλά για τις τραγικές ζωές των κατοίκων του, τις μικροϊστορίες τους. Σελίδα τη σελίδα και με τρόπο μαεστρικό βγάζει στην επιφάνεια όλα τα μυστικά και τις μικροπρέπειές τους, τις συμπονά και τις κακίζει, τις ισοπεδώνει και τις χαϊδεύει. Μοιάζει να θέλει απλά να μας πει: έτσι είναι ο κόσμος, και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τον αλλάξουμε.
Ωστόσο τον ίδιο σημαντικό ρόλο με τις γυναίκες μοιάζει να παίζει και το κτήριο. Με τις αμέτρητες κλειστές του πόρτες, με τους σκοτεινούς του διαδρόμους, με την κεντρική θέση που κατέχει στην περιοχή, με το μυστήριο που το περιλούζει.
Η αφήγηση της Τογκαβά είναι στρωτή, δεν περιέχει πολλές κορυφώσεις. Μας λέει την ιστορία χωρίς να προσπαθεί να μας εντυπωσιάσει. Ακόμη και τις πιο συνταρακτικές αποκαλύψεις τις φέρνει στο φως με μια απλότητα ανήκουστη. Σα να αφηγείται κάποιο παραμύθι και όχι κάποιες εγκληματικές ιστορίες.
Ο τίτλος του τόμου είναι απόλυτα εύστοχος, αφού αυτό, το Master Key, είναι που θα δρομολογήσει τα περισσότερα από τα νέα τραγικά γεγονότα, που θα φέρει αντιμέτωπες κάποιες από τις γυναίκες με τα προσωπικά τους φαντάσματα.
Αν περιμένετε να διαβάσετε εδώ μια ιστορία τρόμου ή αγωνίας μάλλον θα απογοητευτείτε. Αλλά αν σας αρέσουν οι γρίφοι και τα μυστήρια, το τέλος της ανάγνωσης δε θα σας βρει απογοητευμένους. Ένα βιβλίο σαν παλιό καλό κρασί.
No comments:
Post a Comment