Ο Μπος στον ανά χείρας τόμο μοιάζει λίγο κουρασμένος, ίσως και απηυδισμένος, αλλά οπωσδήποτε πιο ανθρώπινος απ’ ό,τι τον έχουμε συνηθίσει. Είναι πάντα ο ίδιος μονόχνοτος και μοναχικός αμείλικτος κυνηγός του εγκλήματος, αλλά εδώ μας παρουσιάζεται πιο έντονα παρά ποτέ, το άλλο του πρόσωπο, το ευαίσθητο, εκείνο που τον κάνει να παίρνει αποφάσεις πέρα από κάθε λογική και να τις περνά από το στάδιο της σκέψης σ’ αυτό της ουσίας, της πραγματικότητας. Μοιάζει σαν ένας άνθρωπος διχασμένος, που όμως ξέρει που πατά και που πηγαίνει, που γνωρίζει πολύ καλά ποιες είναι οι προτεραιότητές του, που μπορεί ακόμη να ξεχωρίζει το λάθος και το σωστό και να παίρνει όταν χρειάζεται σκληρές αποφάσεις, κι ας είναι μεγάλο το τίμημα που πρέπει να πληρώσει γι’ αυτές.
Όλα αρχίζουν με τη δολοφονία ενός ιδιόκτητη κάβας σε μια γειτονιά-γκέτο του Λος Άντζελες. Ο Μπος, φτάνοντας στο χώρο του εγκλήματος, αντιλαμβάνεται ότι είχε βρεθεί εκεί ξανά στο παρελθόν, στη διάρκεια κάποιων αιματηρών ταραχών και ότι το θύμα ήταν μια στιγμιαία γνωριμία του από εκείνο το μακρινό χθες. Ο άντρας μοιάζει να εκτελέστηκε από κάποιο μέλος της κινέζικης μαφίας, αλλά ο Μπος δεν είναι και τόσο σίγουρος γι’ αυτό, αφού το ένστικτό του τού λέει αλλιώς. Καθώς αρχίζει να διερευνά την υπόθεση μαθαίνει όλο και περισσότερα για τις περιβόητες συμμορίες των κινέζων, τις τριάδες, που ελέγχουν μεγάλες περιοχές της πόλης, κλέβοντας, σκοτώνοντας, εκβιάζοντας. Οι γνώσεις αυτές όμως, όπως είναι φυσικό, δεν αλλάζουν τον τρόπο σκέψης του, δεν τον αποθαρρύνουν. Αντίθετα τον πεισμώνουν ακόμη περισσότερο.
Όταν συλλαμβάνουν τον ύποπτο για τη δολοφονία πιστεύει ότι η υπόθεση θα κλείσει αλλά, όπως θα αποδειχθεί, πίσω έχει η γάτα την ουρά, αφού την ίδια ακριβώς μέρα η κόρη του θα πέσει θύμα απαγωγής από μια συμμορία στο Χονγκ Κονγκ και ο ίδιος θα πάρει ένα απειλητικό τηλεφώνημα. Μη έχοντας άλλη επιλογή θα επιβιβαστεί, δίχως αποσκευές, στο πρώτο αεροπλάνο για την πόλη-κρατίδιο της Άπω Ανατολής. Κι εκεί, μέσα στη γνωστή του φούρια, θα κάνει ένα λάθος, που θα του κοστίσει ακριβά, και ίσως στιγματίσει για πάντα τη σχέση του με την κόρη του – αν καταφέρει να τη σώσει δηλαδή.
Οι «Εννιά δράκοι» είναι ένα βιβλίο με καταιγιστική δράση, αλλά και μια ιστορία διαρκών ανατροπών και απίστευτων συμπτώσεων. Μια ιστορία για το έγκλημα, αλλά και για την οικογένεια, για τα λάθη και τα πάθη, που πολλές μας καθορίζουν τις ζωές. Μικρό (447 σελίδες η χαρτόδετη έκδοση) και καλογραμμένο διαβάζεται γρήγορα και θα μπορούσε να γίνει μια εξαιρετική ταινία δράσης. Οι φίλοι της καλής αστυνομικής λογοτεχνίας σίγουρα θα το απολαύσουν.
Θα θέλαμε ωστόσο να επισημάνουμε ένα μικρό λάθος ή ίσως αβλεψία: Σ’ ένα σημείο του βιβλίου κάποια ειδικός στην ανάλυση της εικόνας «αποκόβει» ένα πλάνο -την αντανάκλαση σ’ ένα τζάμι- από το βίντεο που γύρισαν οι απαγωγείς της κόρης του Μπος, και αν και εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας, καταφέρνει με τη χρήση ειδικών προγραμμάτων να το καθαρίσει αρκετά ώστε να μπορέσει να δώσει στον ντετέκτιβ κάποιο σημείο αναφοράς. Ωστόσο του επισημαίνει ξανά και ξανά ότι δεν πρέπει να ξεχνά ότι η εικόνα που αντικρίζει είναι ανάποδη. Το ερώτημα είναι: Στα τόσο ειδικά προγράμματα της αστυνομίας δεν υπάρχει η δυνατότητα αντιστροφής της εικόνας; Φυσικά και υπάρχει, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται τα προγράμματα φωτογραφίας δεν είναι το δυνατό σημείο του Κόνελι, αλλά ούτε και των διάφορων επιμελητών του. Κρίμα…
No comments:
Post a Comment