Ο Ίαν Ράνκιν είναι ένας απ’ αυτούς τους «τυχερούς» συγγραφείς, γι’ αυτό και μας παραδίδει για μία ακόμη φορά ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, το The Impossible Dead. Πρωταγωνιστής του είναι ο επιθεωρητής Μάλκολμ Φοξ, τον οποίο πρωτογνωρίσαμε στο The Complaints, ο οποίος καλείται να διερευνήσει κατά πόσο τρία μέλη του αστυνομικού σώματος στο Kirkcaldy διευκόλυναν κατά οποιοδήποτε τρόπο τις ενέργειες ενός συναδέλφου τους, που κρίθηκε ένοχος από το δικαστήριο σε μια υπόθεση απρεπούς συμπεριφοράς. Συγκεκριμένα, ο Πολ Κάρτερ κατηγορείτο ότι ζήτησε σεξουαλικές χάρες από τρεις γυναίκες ώστε να μην τις συλλάβει για διάφορες μικροπαραβάσεις.
Από την πρώτη στιγμή που καταφθάνουν από το Εδιμβούργο στην πόλη, ο Φοξ και οι συνεργάτες του, Τόνι Κέι και Τζόε Νέισμιθ, νιώθουν να τους τυλίγει ένα πέπλο απέχθειας. Αυτό φυσικά δεν τους ξενίζει, αφού κανένας μπάτσος δεν χωνεύει τα μέλη αυτής της ομάδας, τους προδότες που στρέφονται εναντίον των συναδέλφων τους. Εκείνο που τους τραβάει την προσοχή όμως είναι το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση μοιάζει να έχει πολλές προεκτάσεις. Καταρχήν εκείνος που έκανε την καταγγελία εναντίον του Κάρτερ είναι ο θείος του, Άλαν, συνταξιούχος αστυνομικός. Μετά είναι οι σχέσεις αυτού του θείου με τον τοπικό υπόκοσμο, αλλά και τα στοιχεία που βγαίνουν στο φως, από το μακρινό χθες της Σκωτίας, το 1985, μια χρονιά ταραχών στην περιοχή, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σχετίζονται με την παρούσα υπόθεση. Και ύστερα είναι οι διαταγές που φτάνουν από ψηλά και λένε στον Φοξ και στην ομάδα του να κάνουν πίσω, αφού κάποιοι μάλλον φοβούνται ότι αν συνεχίσουν την έρευνά τους θα ξυπνήσουν κάποια φαντάσματα από το παρελθόν.
Ο Ράνκιν, με αφορμή μια απλή υπόθεση, μας ταξιδεύει μπρος πίσω στο χρόνο και μας μιλά με άμεσο τρόπο για μια άγνωστη για τους πολλούς, ή μάλλον χαμένη στα μονοπάτια της μνήμης, ιστορία της χώρας του. Μαθαίνουμε για τις φοιτητικές ταραχές της δεκαετίας του ογδόντα και τα εθνικιστικά κινήματα, για τους κομμουνιστές της εποχής και τις ένοπλες ομάδες, για τις επαναστάσεις που δεν έγιναν ποτέ. Και μαθαίνουμε για τη σύγχρονη Σκωτία, αυτήν της φτώχειας και της ανεργίας, του αλκοολισμού, των ναρκωτικών και του εγκλήματος, για τη διαφθορά που μοιάζει να επικρατεί παντού.
Ο συγγραφέας μας χαρίζει ένα κόσμο ζοφερό, στο χείλος της καταστροφής, που δεν βρίσκεται όμως ακόμη ακριβώς εκεί, αλλά και ένα κόσμο όπου η ελπίδα παραμένει ζωντανή. Ο Φοξ, ο νέος του ήρωας, θυμίζει σε κάποια πράγματα τον Ρέμπους, σε άλλα όχι. Είτε έτσι όμως είτε αλλιώς αποτελεί ένα ήρωα μοναδικό. Κάποιον που δεν πίνει, κι ας έχει αδελφή αλκοολική, που του αρέσει η μοναξιά, κι ας αποζητά σχεδόν απεγνωσμένα τη συντροφιά μιας γυναίκας, και που κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει εκείνους που του κάνουν, ηθελημένα και μη, τη ζωή ποδήλατο. Φυσικά δεν είναι τέλειος, έχει κι αυτός τα ελαττώματά του, αλλά αυτά ακριβώς τα ελαττώματα είναι που τον κάνουν τόσο βαθιά ανθρώπινο.
Ένα από τα καλύτερα αστυνομικά βιβλία της χρονιάς. Διαβάστε το.
No comments:
Post a Comment