Jeffery Deaver – Carte Blanche

Το όνομά του είναι Μποντ. Τζέφρι Μποντ. Ξεκινάμε το κείμενο με μια μικρή υπερβολή, αφού ο καλός συγγραφέας με το Carte Blanche μοιάζει να ξαναδημιουργεί τον γνωστό πράκτορα από την αρχή, να του δίνει ζωή στη νέα εποχή. Σε μια εποχή όπου τα σύνορα είναι αόρατα, η τεχνολογία αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού, και οι διαφορές ανάμεσα στους καλούς και τους κακούς είναι πια δυσδιάκριτες.
     Όταν έγινε γνωστό ότι οι απόγονοι του Φλέμινγκ ανέθεσαν στον Ντίβερ να γράψει τη νέα περιπέτεια του Τζέιμς Μποντ, εκφράστηκαν αρκετές επιφυλάξεις. Ο συγγραφέας όμως όχι μόνο δεν τους απογοήτευσε, αλλά ίσως και να τους χάρισε το καλύτερο βιβλίο της σειράς, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι βρετανοί: «Κανείς δεν έκανε καλύτερη δουλειά απ’ αυτόν», γράφει η Evening Standard, ενώ η Τέλεγκραφ επισημαίνει ότι ο «Ντίβερ είναι καλύτερος στην πλοκή από τον Φλέμινγκ» και «μας αποκαλύπτει έναν Μποντ με περισσότερη Σερλοκική νοημοσύνη από τον πρωτότυπο». Η Sunday Express αρκείται στο να αναφέρει ότι «το πάντρεμα» των δυο τους «μοιάζει να είναι φτιαγμένο στον ουρανό», και να προβλέψει ότι «απ’ αυτό το βιβλίο θα προκύψει μια εξαιρετική ταινία».
     Η περιπέτεια αρχίζει όταν ο Μποντ εμποδίζει την ανατίναξη ενός τρένου με τοξικά κατάλοιπα, το οποίο ταξιδεύει με προορισμό το Νόβι Σαντ στη Σερβία. Πίσω από την ματαιωμένη επίθεση κρύβεται, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, ένας ιρλανδός κακοποιός ονόματι Νίαλ Νταν, ο οποίος διακρίνεται τόσο για το λαμπρό του μυαλό, όσο και για το γεγονός ότι είναι αδίστακτος, αιμοσταγής. Αυτός λοιπόν, προτού αφήσει τον τόπο του εγκλήματος και ξεφύγει μέσα από τα δάχτυλα του Μποντ, θα σπείρει μερικά πτώματα. Ανάμεσά τους θα είναι και αυτό ενός νεαρού αστυνομικού, αδελφού μέλους των μυστικών υπηρεσιών της Σερβίας, κάτι που θα βάλει τον 007 σε μεγάλους μπελάδες, τόσο στην αρχή, αφού αναγκάζεται ν’ αναχωρήσει εσπευσμένα από τη χώρα, όσο και στο μέλλον.
     Επιστρέφοντας στο Λονδίνο, ο έμπειρος πράκτορας, συνεχίζει να ασχολείται με την υπόθεση, η οποία όπως θα ανακαλύψει κρύβει τρομακτικές διαστάσεις καθώς, πίσω από τον Νταν, μοιάζει να κρύβεται ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, ονόματι Χάιντ, με σκοτεινά συμφέροντα. Ωστόσο ο Μποντ, σαν πράκτορας της ΜΙ6, δεν έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει με την ίδια ελευθερία που διαθέτει στο εξωτερικό, κι έτσι αναγκάζεται να συνεργαστεί με ένα πράκτορα από την ΜΙ5, ο οποίος διακρίνεται περισσότερο για τον αυτοθαυμασμό παρά για τις επιδόσεις του. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται από την πρώτη στιγμή μια αμοιβαία αντιπάθεια, που δεν έχει τόσο να κάνει με τον ανταγωνισμό των υπηρεσιών στις οποίες εργάζονται, όσο με την αντίληψή τους για τη δουλειά. Αρχίζουν λοιπόν να βάζουν ο ένας τρικλοποδιές στον άλλο, κάτι και που δε βοηθά και πολύ στην υπόθεση, που τώρα μοιάζει να κολυμπά στα βαθιά νερά της τρομοκρατίας. Σύντομα ωστόσο ο Μποντ θ’ αναχωρήσει από το Λονδίνο, ακολουθώντας τον Νταν και το αφεντικό του, με προορισμό αρχικά το Ντουμπάι και μετά τη Νότιο Αφρική, όπου θα παιχτεί και η τελευταία πράξη του δράματος. Μέχρι να γίνει φυσικά αυτό, θα πέσουν πολλοί πυροβολισμοί, θα ακουστούν αρκετές εκρήξεις και οι βότκες-μαρτίνι και οι μοιραίες γυναίκες θα έχουν την τιμητική τους, όπως και οι συζητήσεις για τη γεωπολιτική κατάσταση στο σύγχρονο κόσμο. Κάπου μάλιστα, σε μια επίδειξη ίσως γνώσεων, ο συγγραφέας θα κάνει και μια αναφορά στην κλοπή του πτώματος του πρώην κύπριου προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου από τον τάφο του.
     Ο Τζέφρι Ντίβερ παραδίδει για μια ακόμη φορά στους αναγνώστες ένα συναρπαστικό θρίλερ με αρκετές ανατροπές, αλλά με κάπως περιορισμένη, σε σχέση με τα άλλα του βιβλία, δράση. Υιοθετώντας με ιδιαίτερη ευχέρεια το βρετανικό ύφος γραφής, ασχολείται ιδιαίτερα με τους εσωτερικούς κόσμους των ηρώων του, και ο Μποντ που μας αποκαλύπτει θυμίζει λιγότερο αυτόν των ταινιών και περισσότερο τον Τζέισον Μπορν, κάποιον δηλαδή που δεν πατάει τη σκανδάλη δίχως δεύτερη σκέψη. Δίνει επίσης πιο πολύ βάρος στις διανοητικές παρά στις σωματικές ικανότητες του ήρωά του, καθώς η μάχη που αυτός δίνει με τον Νταν μοιάζει μ’ ένα παιχνίδι σκάκι, όπου ο κάθε παίκτης προσπαθεί να προβλέψει ανά πάσα στιγμή την επόμενη κίνηση του αντιπάλου του.
     Το ερώτημα που θέτουν τώρα οι οπαδοί του Φλέμινγκ, αλλά και του 007, είναι: ποιος θα αναλάβει να γράψει το επόμενο βιβλίο; Ο Ντίβερ έχει ξαφνικά ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά και θα είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να τον ξεπεράσει. Πάντως αν η επιλογή ήταν δική μου θα παρέδιδα τη σκυτάλη, δίχως δεύτερη σκέψη, στον Ντέιβιντ Μπαλτάτσι, που και πείρα από Ευρώπη έχει, αλλά και που ξέρει πολύ καλά πως να φτιάχνει μεγάλες περιπέτειες και να σκιαγραφεί βαθιά διαταραγμένους ή μη χαρακτήρες.
     Όπως και να ’χει, αυτή ίσως να είναι η πρώτη φορά που ανυπομονώ να δω την ταινία που θα γυριστεί με βάση αυτό το βιβλίο.