Tess Gerritsen – The Silent Girl

Το The Silent Girl είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που παίρνω στα χέρια μου και μπορώ να πω ότι είναι ένα απολαυστικό αστυνομικό ανάγνωσμα.
     Όλα αρχίζουν όταν ένα αγόρι, στη διάρκεια μιας ξενάγησης σε σημεία του Σαν Φρανσίσκο, τα οποία είναι υποτίθεται στοιχειωμένα, ανακαλύπτει το χέρι μιας γυναίκας. Αμέσως σπεύδουν στην περιοχή οι ντετέκτιβ Τζέιν Ριζόλι και Μπάρι Φροστ, μαζί με την ιατροδικαστή Μάουρα Άισλς. Το χέρι έχει βρεθεί στα σκουπίδια, μαζί με ένα όπλο και οι δύο ντετέκτιβ είναι σίγουροι ότι κάπου πολύ κοντά θα βρίσκεται και το υπόλοιπο σώμα του θύματος, που είναι γυναίκα. Αρχίζουν λοιπόν την έρευνα και προτού και περάσει και πολύς χρόνος, βρίσκουν αυτό που αναζητούν, στην ταράτσα του κτηρίου ακριβώς από πάνω. Η γυναίκα είναι αποκεφαλισμένη και σύμφωνα με την αρχική εκτίμηση της ιατροδικαστού, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, το όπλο του εγκλήματος είναι ένα σπαθί. Το θύμα δεν φέρει πάνω της ταυτότητα ή άδεια οδηγού έτσι δεν θα είναι και τόσο εύκολο να βρουν ποια είναι. Καθώς βρίσκονται στη Τσάιναταουν όπου οι κάτοικοι είτε δεν μιλούν είτε δεν θέλουν να μιλήσουν αγγλικά οι δύο ντετέκτιβ ζητούν τη βοήθεια ενός συναδέλφου τους με καταγωγή από την Κίνα. Ο Τζόνι Ταμ, όπως θα φανεί, είναι ένας φιλόδοξος νέος αστυνομικός, που έχει βάλει στόχο στη ζωή του να προαχθεί στο τμήμα ανθρωποκτονιών προτού κλείσει τα τριάντα του χρόνια. Και όπως όλα δείχνουν θα τα καταφέρει αφού δουλεύει σκυλίσια, παίρνει πρωτοβουλίες και κάτι ό,τι περνά από το χέρι του για να βοηθήσει τους δύο ντετέκτιβ να λύσουν την υπόθεση.
     Οι τρεις τους λοιπόν θα φτιάξουν μια ιδιότυπη ομάδα που θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για ν’ ανακαλύψει την αλήθεια. Και λέμε ιδιότυπη αφού σαν χαρακτήρες είναι πολύ διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο. Η Τζέιν είναι ριψοκίνδυνη, πεισματάρα, ανήμπορη να πιστέψει ότι δεν χωρά στη στρογγυλή λογική της, ενώ ο Μπάρι είναι λυπημένος, αφού χώρισε πρόσφατα, αλλά και καλόκαρδος, γοητευτικός αλλά και ανοιχτόμυαλος. Τέλος ο Τζόνι είναι τουλάχιστον μυστικοπαθής, αλλά περά απ’ αυτό είναι και εύστροφος, εξαιρετικά γυμνασμένος και ακούραστος, με μάτια τα οποία είναι δύσκολο να διαβάσει κανείς.
     Μέσα από την κυρίως τριτοπρόσωπη, αλλά και σε αρκετά σημεία σε πρώτο πρόσωπο, αφήγηση ταξιδεύουμε μπρος πίσω στο χρόνο και σελίδα τη σελίδα συνδέουμε, μαζί με τους ήρωες, τις κουκκίδες που φτιάχνουν το μωσαϊκό αυτής της ιστορίας. Και πρόκειται για ένα μωσαϊκό τεράστιο, που κρύβει πολλά φοβερά μυστικά, αλλά και που μας χαρίζει πού και πού κάποια ψήγματα σοφίας: «Χωρίς τους δεσμούς με τους προγόνους μας, είμαστε σαν μοναχικά σωματίδια σκόνης, που έχουν παρεκκλίνει απ’ την πορεία τους και απλά επιπλέουν, χωρίς καμία στενή σχέση, με τίποτα και με κανένα».
     Η συγγραφέας όμως εκτός από το μυστήριο, μας χαρίζει και μια σύντομη περιήγηση στους μύθους της αρχαίας Κίνας, μας μιλά για την αξιοπρέπεια κάποιων ανθρώπων που αγγίζει την εμμονή σε ό,τι έχει να κάνει με το σωστό και το λάθος και διυλίζει τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη περισσοτέρων από μίας οικογενειών. Ο τρόπος που στήνει την πλοκή είναι περίτεχνος, οι περιγραφές της πού και πού ωμές, αλλά η οπτική της ανθρώπινη. Το θέμα της δικαιοσύνης φαίνεται να την απασχολεί πολύ και μέσα από την αφήγηση αφήνει να εννοηθεί ότι μερικές φορές είναι αναγκαίο να παίρνει κανείς το νόμο στα χέρια του για να την αποδώσει. Τώρα, κατά πόσο αυτό είναι σωστό ή λάθος, εξαρτάται απ’ την οπτική γωνία του καθενός.
     Ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας, από μια αξιόλογη συγγραφέα, το οποίο αξίζει να διαβαστεί από κάθε φίλο του είδους.